eindelijk II – peter heuveling
Kwam er maar een eind aan nutteloos leven
aan modern egoïsme en niets willen geven.
Aan gestorven moeders en te jonge wezen.
Aan vretende ziektes. Aan niets te genezen.
Was het maar klaar met al dat doelloos gezeik,
politiek beloften, waar ’t nut nooit van blijkt.
Al die graaiende banken en bonuscultuur.
Zwarte waarheden, verkleurd door censuur.
Hield het maar op met de angst en het bloed,
vergoten voor goden en wat de mens daarmee doet.
De racist en zijn buurman wiens afkomst verschilt,
die door haat en geweld de toekomst verspild .
Wanneer stopt die stroom van zinloos geweld?
Met geduld en respect word de vrede hersteld.
Zonder verwachting, van vooroordeel ontdaan;
Niet spreken maar luisteren om elkaar te verstaan.
Wauw, wat raak verwoord!
Ga vooral zo door!
Moet dat niet zijn: de racist en de buurman (…) de toekomst verspilt?
Het gedicht loopt mooi, maar is toch wat pamflettistisch en komt wat (vooral de laatste strofe) christelijk over.
[…] Bekijk het gedicht op Krakatau. […]