egoland – anouk smies
Ik neem u aan de hand door dit binnenland
dit verfloos zekere weten
van de mens die wij werden
toen de letteren doofden
en de lichten werden onstoken boven ons hoofd
toen wij braakten en bleker leken
Armer dan toen wij zwetend verzekerd
van hoog en loos
nog hingen aan de walm en de stank
van het schuimend trillend lezen
dat de waarheid omsloot
Nu zweven wij hoog nog, stiller dan de God
of het Boek
in de container van ons binnenste wezen
En wij vallen te vrezen. Wij blinken al voos
en door het stralend ego verweerd
Alleen de galm is zo naar
vertrouwt de buurman ons toe. En bij ontij
schreeuwt hij herhalend door de muren:
Het is toch steeds of u zichzelf citeert
Toe maar! Pathetiek is een vuil woord! “Gebakken lucht” dan maar!
Dank Jan
Voor reageren.
Anouk
Gebakken lucht. Gekookte lucht. In ieder geval de aerosol van liefde op stoom gebracht.
Met andere woorden: – Ik zou me niet te veel bekommeren om het geleuter van ene Jan Holtman-
Hier vind je trouwens Pathetiek (en Lyriek) in overvloed.
http://www.stilus.nl/gedicht/index.htm
Ervaar het als compliment zou ik zeggen. Of put moed uit deze mededeling:
“Ach, en met navigatie op haar mobiele telefoon lukte het haar niet mij een gedicht te doen toekomen”
Groet,
Ruud
Dank Ruud
Voor deze bemoediging en waardering van jouw kant
groet
Anouk
Hey Ruud, Roedie,
Elize wacht al maanden op antwoord!