een schone zondag – jelou
Jij zuigt de kieren leeg
waar ons onstuimig stof
het noestig hout verfijnt
losbandigheid
de plankenvloer aaneensluit
muziek deint eigen oren
doorheen jouw bastig bloot
terwijl ik tegels sop
de spreuken in de voegen
met reeds vergeelde sporen
laten een glimlach los
een waterstraal
weerkaatst de glassexmuren
liefde dweilt de treden
het nat op onze ruggen
veertien passen hoog.
wow jelou…:-)
doet me denken aan: als muren en traptreden konden praten:-)
passievol werk! leuke personificaties
graag gelezen dus
gr en een fijne zondag