1
en daar zitten ze dan stilletjes te kijken
zoals alle oude mensen op een bankje doen,
met vogels, bomen, en de hele mikmak

2
en een week later
zitten ze er weer, haar haren
witgepunt en door de wind
omhoog gestoken

je raad het al
hij is kaal

3
en al rookt hij sigaren
ze is blij met hem te blijven
als de jongeren langskomen denkt ze dat
en hij dat ie vroeger ook zo was

4
zelfs als de bladeren gevallen zijn,
de heupen vervangen,
de kranten allang niet meer gelezen,
de vrede binnengehaald,
(niet uitgevouwen maar gedeeld in twee,
families gegeven wat ze wouden,
samen sterven gaand)

zal er nog dat, lege, bankje staan
en in huis zal het wel kaal zijn
maar ze geven er niet meer om
want ze weten dat leven, is vergeven

5
ze zullen het graf gezamenlijk bestellen
(dezelfde kist, dezelfde bloemen, dezelfde
muziek
één steen
en alles overgoten met dezelfde tranen)

ze zullen ieder later liggen maar vertrouwen
de handen eens weer samen te vouwen

6
het zitten gaat elke dag zo
hij links en zij rechts en wachten is het
op het laatste blaadje,
het zal een rode zijn,
of zijn allerlaatste haar, achter het oor
verscholen voor de wind

7
en daar zitten ze dan stilletjes te kijken
zwijgend te mijmeren over wat ze nog weten
peinzend te luisteren naar een vogeltje,
nestloos

ze moeten weer naar huis

8
maar ze kunnen niet meer
elkaars ogen van binnen zien

dat geeft ze niet
missen is voor hun relatief
ze hebben al genoeg gehad,
weten te vertellen met één vinger
hoe de wereld in elkaar zit