Het is zoals je oorbel rinkelde. Jij in gesprek met je dode moeder
die gisteren was overleden. Dat het al uren geleden was vond
je geen reden het eens over mij te hebben. “Ik heb gevoel…” zei
ik nog. “Je moeder nooit meer.” “Kun je geen slechter gedicht
voor me schrijven? Dit raakt me nogal…” Ik sloeg de tanden
uit je paardenbek. Zei je nog zo dat ik het expres deed
om mijn handen pijn te doen. Normaal praat ik nooit
met vrouwen nadat ik ze geslagen heb. Nu wel, maar
waarom is een vraag en geen reden er bij stil te staan.
“Hoeveel geld zouden die vullingen opbrengen?” Vroeg
ik je vriendelijk. Je begon weer eens te janken. Daar
word ik nou zo moedeloos van. Dat totale gebrek
aan humor. Dat heb ik nou nooit. Overal kan ik
om lachen. Vooral als ik ze zelf heb omgebracht.
Trouwens, in die zin is het toch vermeldenswaardig dat de titel van dit (wan)gedicht refereert aan het Jozzonet, een vorm die door Joz Knoop in het leven is geroepen.
Natuurlijk Jelou. iedereen mag bij zijn voorkeur blijven. Ik probeer wel andere wegen te bewandelen dan die van het klassieke sonnet. Het experiment is mij liever geworden dan het patroon. Dat het niet altijd een mooi resultaat oplevert is voor mij niet het zaligmakende criterium.
Het sonnet heeft een interessante structuur, maar wellicht wil ik die ook eens gaan omwerken.
Hey Martin,
Lees deze vorm vaker van jou.
Is dat een modern aftreksel van de officiële sonnetstijl??
Kom het wel vaker tegen, al blijf ik mijn voorliefde houden voor de aloude vorm in rijm….;-) If you don’t mind….
Dag Martin,
Dank voor de uitnodiging voor Leiden. Het komt wel eens van pas. Want momenteel moet ik een verhuis organiseren en daar heb ik de handen mee vol tot eind augustus vrees ik.
Het zal wel dat ik op het slam-circuit geen vat heb. Over het algemeen hou ik me eigenlijk relatief ver van het literair circuit dat mij erg besloten en corporatistisch overkomt. Ik leer veel meer van mensen buiten die wereld, zoals ik ook in mijn beroepsleven meer leerde van mensen buiten mijn beroepskring.
Plus veel haat en nijd zoals ik heb kunnen ondervinden. Daarom dat ik ook niet zo veel meer publiceer. Ik heb in de jaren 2005-2008 bewezen dat ik dat kon, zoals dat vroeger ook al gebeurd was.
Beste Eric,
aan die pint hou ik je. In Leiden hebben wij zowel een slam als andere podia opgezet. Wat mij betreft ben je welkom voor een discussie en een voordracht. Ben van mening dat Vlaanderen veel goede dichters voortbrengt.Dit geldt net zo goed het slamcircuit. Het is frappant dat ik met name de laatste tijd toch in het slamcircuit een grotere waardering zie voor dichters die kiezen voor vorm en inhoud in plaats van het primair etaleren van tekst, waarbij de tekst knecht is en geen meester van het woord. Er is geen duidelijke grens meer. Wat dat betreft valt het mij bijvoorbeeld op dat de ook als slammer bekende ACG Vianen zich toch nadrukkelijk profileert op deze site..
Waar de satire overloopt in vernietigende razernij is en blijft een arena waaruit ik bij voorkeur wegblijf, dan wel gestoken in een harnas van relativerende humor binnen treed om de draak af te leiden. Maar de draak is nooit een vreemde.
De historsiche uitspraak van Pound over Whitman: “We have one sap and one root—
Let there be commerce between us.” is mij liever dan het optrekken van muren om het ik te beschermen. Ze beschermen niet, ze sluiten buiten.
Hoi Martin,
Ik ken die Ellen niet en ik viseer haar uiteraard ook niet. Wel hebben wij in Vlaanderen dat slam-gedoe niet en wat ik erover lees trekt me nauwelijks aan. Ik krijg daarbij de indruk dat alles er leuk gevonden wordt, zoals in Vlaanderen op tv bij bepaalde programma’s het aanwezig publiek applaudiseert bij elke tussenkomst van een spreker, wat ze ook zeggen. En op Pom-gedichten heb ik al zoveel bloedvergieten gezien, ook m.b.t. eigen persoon, dat ik met Wolff & co niets meer van doen wil hebben. Ik ken een paar van die Hollandse dichters uit dat circuit: als ik al die roddel over elkaar moet aanhoren, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat poëzie hen geen ballen interesseert. Hun gedichtjes zijn maar manieren om contact te leggen. Daar heb ik wel een hekel aan.
Veelzijdigheid is idd een teken van een zekere kwaliteit. Een dichter die zich niet interesseert voor wat er in de wereld gebeurt, is veroordeeld om het te blijven hebben over zever als de lente, de man-vrouw-verhouding (i.e. HUN verhouding met HUN partner). Etc. Ik schrijf ook graag satire en bijzonder serieuze essays.
Laten we het bij een glas bier houden ipv een kop thee 🙂
Hallo Eric,
Ik ben het niet helemaal met je eens. Ellen heeft volgens mij toch wel mooie en goede gedichten geschreven. Het slamcircuit vind ik wel wat veretekenen omdat veel draait om presentatie.
Het boeiende van de site van Pom vind ik met name de thema’s voor wedstrijden. Dat kan je prikkelen en uitdagen. Zelf heb ik niet zoveel met het in hokjes stoppen van mensen, ik vind Krakatau een boeiende site, maar schrijf net zo lief eens iets voor pomgedichten. Verschillende registers bespelen is altijd een kenmerk geweest van grote dichters en schrijvers. Met name Shakespeare was hier bijvoorbeeld een meester in.
Er zijn altijd bepaalde opvattingen over wat goed en slecht is die we meedragen, bewust en onbewust. Toch wil ik steeds proberen mijn blik te verruimen, open te staan voor anderen en het te lezen en horen. Kritiek zoals die van jou gaat over een gedicht, niet over mij. Het is heel goed mogelijk dat wij een uitermate boeiend gesprek zouden kunnen hebben bij een glas bier, dan wel een kop thee. Het gaat mij er om op zoveel mogelijk verschillnde manieren naar gedichten te kijken. Het grappige is dat wanneer je de namen onder gedichten weg laat er bijvoorbeeld anders gekeken wordt. Toevallig is dit ooit ook eens op pomgedichten gebeurd. Ik ben niet zo ingevoerd in wie met wie overhoop ligt in het literaire circuit. Er speelt nogal wat. Ik vind het buitenkant. Niet terzake doend. Overigens vind ik een discussie als deze uitstekend! Ik hoef het niet met je eens te zijn, maar polemieken kunnen je geest scherpen, je eigen standpunt verduidelijken en je ook bewust maken van waarom je welke poeticale keuzes maakt.. Wat dat betreft: dank!
Wellicht krijgt dit nog een vervolg.. Discussie is altijd goed.
vriendelijke groet,
Martin
Slechte dichters organiseren wel meer wedstrijden, gezien ze er via hun gedichten niet in slagen de aandacht te trekken en de aandacht trekken hun enige bekommernis is. Het zal hier wel een paaldansgedicht zijn dat zal winnen blijkbaar. Zij het dat Pom Wolf’s nieuwsberichten altijd betrekking hebben op banale relletjes.
Mooi! Dan is de opzet geslaagd. Het is namelijk bedoeld als slecht gedicht. Ik schreef het naar aanleiding tot een oproep voor slechte gedichten. Vrij snel, vandaar de typefouten. Hoewelik dat met de dt wel vaker heb, dat ik er over heen lees. Ook bij betere gedichten omdat ik van de klank uitga, en niet van de spelling.Niettemin vond ik het gegeven van een slecht gedicht interessant.. Wat maakt een gedicht slecht? Het niet raken is juist bij het opgevoerde personage van dit gedicht de kern waar het om draait. Neemt niet weg dat je het een slecht gedicht mag vinden.
Met dat gegeven ging NK slamkampioen Ellen Deckwitz aan de slag. Ze organiseert een wedstrijd slechte gedichten voordragen.
vriendelijke groedt. Martin
http://www.pomgedichten.nl/modules/news/article.php?storyid=2940
Ik neem me altijd voor gedichten in hun “geheel” te lezen en ze niet meteen al analytisch in te pakken. Dan glijd ik ook wel gemakkelijk over tik- en taalfouten heen.
Maar een “wordT ik”: daar struikel ik toch over. Zeker als dat “geheel” van het gedicht me ook niet raakt, verre van zelfs.