een geur van meisjeslente – sunshine tenochtithlan

De knoop in mijn buik lijkt het
nog ver te gaan schoppen;
de nacht maalt er evenzeer in om.

Ik was het eigenlijk vergeten hoe
een beetje slordig kijken de zo nodige
behoedzaamheid pardoes kan testen.

Niet alleen ik, ook hij, hebben al een half
glas op de dood gedronken, tijd om
minder past mij daarom bar slecht.

Ik slik nog eens, weet ook nu wat ik
eerder net zo wist: langer uitstel
zal niet meer kunnen, ongestraft.

“Ik ben niet meer zwanger,” zeg ik,
en houd mijn adem in.

Reageer