een enkel minuutje – jakob rosenbaum
wij vrezen de dood
-of eigenlijk het sterven-
dus rijst de vraag
waar we oma parkeren
nu zij zo de weg kwijt is
slapeloze nachten beleeft
met natte broek in knalgeel
-verschoon het mens
ze verwatert-
wie heeft nog
een enkel minuutje
voor haar fluistermond
Hey….gaaf jou hier weer tegen te komen:-)
Heerlijke inhoud ook, net pindakaas op een mals wit broodje….:-)
Jelou kan beter gaan chatten! Ik vind dit wel een mooie thematiek, al ontgaat me het causaal verband tussen het vrezen van de dood en oma parkeren…
@Jan Holtman – Als gij taal niet kunt verstaan moet Gij zeker niet gaan chatten…;-)
Wat meer evenwichtigheid binnen de syntaxis zou je niet misstaan!
@Jelou: En zo treffen we elkaar weer.
Fijn ook jou hier weer te zien.
@Jan Holtman: Kwestie van beter lezen misschien?