een bed van bladeren – viviane rose, de winterdichter

De bladeren waaien in kraaiende geluiden van vogels
De hofjes staan er stil bij
Tussenin de stiltes gillen opgeschoten jongeren
Wie haalt hun hun verveling weg?
Weer huilt er een pasgeborene
Pogingen van aandacht gaan verloren
In wetgevingen en inburgeringscursussen
De basis van het moreel in regels
Husselt de bedoelingen door elkaar
Als bladeren die cirkelen over de grond
En zich geen weg weten

De menswaarde wordt overschat
Terwijl de bladeren zich rood kleuren
En de gaskachels ons opwarmen
Sluiten we de deuren voor het donker
En wachten de nacht af

Er is een leven buiten
Verstild tussen geweld zitten we dan
Zijn wij dan werkelijk van andere waarde
Of is alles geluk hebben en toeval?

Nog even en het laatste blaadje dwarrelt
Van de tak af
Beschermend de bodem tegen de kou
Vegen we alles weg
Kaal en koud
Laten we plantjes al sterven voor ze geboren zijn

Leg de aarde onder een bed van bladeren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK