Aan het einde van onze dromen
gloort een inzicht dat ontwaakt
over de weemoed en fantomen
waarmee geluk soms wordt gemaakt

In de beerput van het verleden
waar we elkaar gingen doorgronden
roert zich de tijd die is geleden
geurt het nu naar oude wonden

Je hoeft me alleen maar te vinden
ik heb je altijd al gekend
de hartstocht is gaan ontbinden
ik ben al bijna aan ons gewend