Want je liet me staan
alleen geen rucht
baarheid de vrucht
baarheid, bepaald
zeker niet verstaan.

Ja, dat soort eigenaardigheden.

En een verloren
land, niet gefaald
voortaan geducht
gezucht en vlucht
over mijn oren.

Ieder zijn eigen narigheden.

Had je me maar
beweerd veracht,
bezweerd verkracht.
Kaminaga,
kam in je haar.

Onvoorspelbaar,
de echo’s uit een ver verleden.