donkerrit – gronama
Herfstig Oost-Groningen
houdt zich rillend verborgen, toont slechts
haar donkerste velden zonder enig gezicht.
Passerende auto’s overbelichten heel soms
krankzinnig fel deze weg
waarna het zware gordijn weer onverbiddelijk valt.
In uiterste hoeken doemen vage bomenrijen op
te zwak verlicht door vallende sterren
die ooit bleven hangen vlak boven de grond
langs nog smallere wegen dan deze.
Zwart, zwart, zwart, los van speldenknopjes wit
is al het lichte verdwenen, deze middag
loste naadloos op in de avond, weinig verschil
de dag nooit werkelijk opengebroken.
Men voelt ze, zonder te zien wat hier ligt
de ontblote, weerloze, duistere velden
kaal en rauw en ontdaan tot hun einder
waarop bijpassende kraaien onzichtbaar verblijven.
Dag Gronama,
Twee foto-gedichten vandaag: een in soft-focus en een onderbelicht. In beide gedichten zeg je veel over wat je niet, of onscherp, ziet, om zo uit te komen op wat er nog wel te zien is.
Misschien kun je dit ook op een andere manier proberen op te lossen: door concrete beelden te gebruiken die dit gebrek aan licht of scherpte in zichzelf al uitdrukken. Dit bespaart jou, en de lezer, de moeite om te bevatten wat er niet is, om zo de volle aandacht te kunnen richten op wat er nog wel waarneembaar aanwezig is. Het komt er dus op neer om het het niet-waarneembare te suggeren in plaats van het te benoemen. Zo zou ik het zelf proberen, misschien dat je er wat aan hebt.
Met groet,
Eelke
Dag Eelke, bedankt voor het lezen en de reactie. Fijn dat je daar moeite voor hebt genomen. Snap denk ik wel zo’n beetje wat je bedoelt, sowiezo een goed/nuttig punt om aan te kaarten, dank, maar zie deze werken zelf anders. Beide werken zijn niet als fotowerk cq stilstaand beeld bedoeld. In ‘donkerrit’ is mijn uitgangspunt niet beschrijving van afwezigheid, maar beschrijven van aanwezige vermenging landschap/avond/nacht. ‘Soft focus’ is voor mij qua inhoud/uitwerking totaal verschillend aan ‘donkerrit’, met als uitgangspunt een concrete, heldere gebeurtenis. Groet, Gronama