donkerrit – gronama

Herfstig Oost-Groningen
houdt zich rillend verborgen, toont slechts
haar donkerste velden zonder enig gezicht.

Passerende auto’s overbelichten heel soms
krankzinnig fel deze weg
waarna het zware gordijn weer onverbiddelijk valt.

In uiterste hoeken doemen vage bomenrijen op
te zwak verlicht door vallende sterren
die ooit bleven hangen vlak boven de grond
langs nog smallere wegen dan deze.

Zwart, zwart, zwart, los van speldenknopjes wit
is al het lichte verdwenen, deze middag
loste naadloos op in de avond, weinig verschil
de dag nooit werkelijk opengebroken.

Men voelt ze, zonder te zien wat hier ligt
de ontblote, weerloze, duistere velden
kaal en rauw en ontdaan tot hun einder
waarop bijpassende kraaien onzichtbaar verblijven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK