dit zachte rollen – eelke van es

Het regent en gigantische sneeuwvlokken van
de laatste parelwinter drijven alsnog voorbij.

Ik adem nog. Ik laat mij als een kind
langs toonbanken dragen, mij als
doortrapte supporter toezingen door
garagehouders en zakdoekfabrikanten.

Het vriest en een Turkse man met snor
en brede zwarte vliezen wacht op zijn koffie,
hij houdt zijn jas gesloten als hij tegen mij zegt:

Je kunt hier zitten, je kunt hier niet zitten,
uiteindelijk gaat het om de gemoedsrust
van gebouwen als je weer naar buiten stapt.
Kijk, het regent en nu komen de getijden,
en dit zachte rollen zal nooit meer anders zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK