Er zit (wel degelijk) een mens in de autoverkoper,
er zit ook een beul in de autoverkoper.

Afhankelijk van de signalen
die hij in een cursus geleerd heeft op te vangen
geeft hij de mens dan wel de beul
een afgepast scheutje vrijheid.

Elk jaar vordert hij
in de wiskundige precisie
van deze mens en deze beul
een volstrekt natuurlijke twee-eenheid te maken.

Er komt een dag
dat ze elkaar niet meer hoeven aan te kijken,

de dag dat de autoverkoper
zich achter een mimiek
van ongekende charme en vertrouwdheid
ten volle bewust wordt van de naden
in de showroomvloer

en voor het eerst aan auto’s denkt
als stom gewicht
zonder een greintje kameraadschappelijke waarde.