denkmal – sunshine tenochtithlan
Ochtendlijk tussen minuten
het vertrouwde koel als nachtelijke rest
ontvelt geluid aan duister geklonken
licht een schaafvermoeden in de verte
middag maakt geregeld
ritmes bij gebleven vochtigheid veranderen
in wolkjesruis strijkt wijkend licht in vouwen
gedrukt ingevingsleed een naakt onrustig
avond glimlacht nacht
voor dauw in touw smelt een bezig tot de
lage brom gewoon nog steeds niet thuis
gebracht onveranderlijk
net als toen
elke dag nieuwe
onschuldige gedachten
vandaag maar even over.
Geef een reactie