de zelfloosheid van populieren – stien van der wal
populieren gaan langs de akker
zo hun melodieus verklankte
kruinen en hoog vertakte tonen
dirigeren met beschorste baton
een onthechtende symfonie
populieren gaan onvoltooid
op beweging van de wind los
van alle bedachtzaamheid
behouden ze geen enkele toon
componeren onvervalst
Geef een reactie