de zeebonk II – karlheinz myskin
Weerbarstig
zingt mijn stem
het lied
van de droeve
vissersbruid.
Het anker haakt
aan mijn Anus.
Ik lig voor Pampus.
“Ik had je zoo lief,
Ach, vergeet mij toch niet!”
Ik drink
op mijn eenzaamheid.
De zee is mijn huis
waar ik nooit thuis zal zijn.
Geef een reactie