Amsterdamse vreemdeling
in je armen leefde de leegte
als je praatte klonk er een echo
die de pijn in mijn hart bereikte

Toen ik mijn gezicht maar afwendde
werd jij boos
omdat leegte dan geven zijn zou
en ik jou dat niet bood

Toen je me achteraan kwam
praatten we over Eline Vere
over het lot wat haar omving
toen je me weer kussen wilde
wist ik dat het me net zo verging