Nu het er op aankomt en jij zwijgt
en alles wat zich afspeelt in mijn hoofd
wanhopig op zoek is naar een bord met
een richting. Nu jij kijkt, met je lippen,

sleutel weggegooid, op slot, naar taal
en teken van mij… Het mes op tafel…
Nu draalt de tijd en draait de weg een
langzame rotonde naar onzekerheid.

Je prikt je vork in mijn leven en scheurt
m’n wereld in twee: sentiment en liefde
komen los van elkaar. En, ja, ik krijg de
zoete smaak van pijn al in mijn mond.