Ik consumeer De Domheid vanavond in de vorm van een tv-presentator.
Ik zie het zo helder: hoe hij vragen stelt en de hemel dichtnaait.
Ik stoot iemand aan die het ook ziet, er ook van walgt: dat Domme.
Ik trakteer de hele kring van kijkers op een hele rake opmerking.
Ik entameer een lachsalvo waar seismologen even goed van bibberen.
Ik help zowat eigenhandig een zieltogend biermerk weer in het zadel.
Ik lever een bijdrage aan de coherentie van de avond, van het land.
Ik weet: de Domme tv-presentator gaat met de eer strijken, niet ik.