in bussen gaan altijd
de mooiste meisjes naast me zitten

ze schudden hun haar in mijn gezicht
slaan hun langste benen uit
bij elke hobbel spoelen golven af en aan
alle mannen wiebelen als zeilbootjes

in de bochten bonkt het bot van hun heup
in mijn vlees en ja hoor
ze verliezen hun evenwicht

natuurlijk worden ze overeind geholpen

door de oude man en zijn stok
de puber het vlas nog op de lip
de nobody achterin
kaalgeschoren vrouwen
de buschauffeur
zodat ik altijd
te laat
op mijn werk kom

Gedicht uit Krakatau 41