de maan aan de lopende band – delphine lecompte
Ik mag niet naar de maan
Omdat mijn neustussenschot scheef staat
Dus blijf ik op de aarde en praat ik nasaal
Over de duinen die ik niet op mijn duimpje ken
Over de ongelukkig getrouwde mannen
In duinpannen steken ze hun handen in de holen en
Strelen vachtloze beesten terwijl ze op hun ouders kauwen.
Zonder korzeligheid laat ik onderdelen van
Verwarmingssystemen aan mij voorbij gaan
In de pauze eten meutes vrouwen graankoekjes die kleiner zijn
Dan de speelgoedspaanders van hun griezelig brave kinderen
Mannen drinken koffie en proberen zich uit een grap te redden
Boven de lavabo kerft een onbehouwen blondine een groepsnaam in haar arm
Ik ken die groep, zeg ik, maar ze gelooft me niet en
Vraagt of ik huisdieren heb, maar ze laat me niet antwoorden en
Vertelt dat ze een papegaai met darmkolieken heeft.
Gisternacht ben ik een astronaut geweest
Mijn raket verloor zijn bouten en ik belandde op de verkeerde maan
Er stond een frietkraam en een man die op de oude kruisboogschutter leek
Moedigde een zoogdier aan, hij wilde dat ze vlugger perste.
Geef een reactie