Je was een int’lligent, brildragend ventje
Dat niet het meeste uitzag naar zijn eindrapport
Maar naar de klassenfoto – daarop, op een sport
Van het klimrek, stond zij; in welk kermistentje
Won je ooit iets mooiers? ’t Voelde of je Liedewij
Mee naar huis nam – waar je ‘r eindelijk aankijken
Durfde, je haar kapsel, ogen kon verg’lijken
Met vor’ge jaren, haar welt’rusten, ‘morgen zei.

De Lampens winnen prestigieuze prijzen,
Een David LaChapelle leeft als een miljonair,
Corbijn en Annie Leibowitz zijn zelf de ster –
Maar die fotograaf op school? En onderwijzers,
Zij: wie was er nou belangrijker? Zodra er was besteld,
Was ’t al of haar onbereikbaarheid je minder kwelde.
Zij doen slechts hun werk, maar het zijn onbezongen helden –
En namens generáties lotgenoten zeg ik: dankjewel.