Mijn moeder laat mij achter
In een woestijn moet ik mijn plan trekken
Er is geen weg en het voedsel is schichtig
Ik word mager zoals Jezus
Zoals mijn vader na zijn levertransplantatie.
Gelukkig mag ik wakker worden
In een wereld van ijskasten
Gevuld met ongeschonden platte kaas
Jezus eet makreel onder een olieverfschilderij
Van een begeesterend stierengevecht
Mijn vader wacht niet op een nieuwe lever.
Mijn moeder leerde mij schieten
Met pijl en boog op konijnen,
Op boswachters en op leraars met hazenlippen
Nooit liet ze mij achter zonder deken
Het deken werd oud
Er groeiden culturen op
Ze vochten en roeiden elkaar uit.
Nu mijn deken een toilettas is geworden
In de kast van een oude crooner
En mijn vader een last aan de keukentafel
Van zijn vijfde vrouw die niet bloeddorstig is
Verlang ik opnieuw naar de jacht
Maar zonder jeuk weet ik niet waar
Eerst te schieten en herken ik mijn leraars niet.
Beste Hans,
“Zolang men een zaak nog niet heeft afgehandeld bestaat
er altijd de kans dat hij zich in gunstige zin ontwikkelt”
– Italo Svezo –
aangehaald door Maarten Doorman in zijn boek
“ Steeds Mooier” ‘Over vooruitgang in de kunst ‘
Uitgeverij Bert Bakker
Het ga je goed! En dat het ons beiden mag lukken ook weer eens
mooie dingen te schrijven.
O jee, Ruud wil dat ik een achterban heb en dat ik ‘namens’ mensen spreek.
Het wordt steeds grappiger, maar niet heus…
Exit-def.
zo zo Hans
en wie vertegenwoordig jij dan
de Turkse Federatie van Eppo & Okkie lezers?
Het meer bijdragen hij levert aan deze ‘discussie’, hoe duidelijker het wordt dat onbenul een nieuwe naam heeft: Ruud Poppelaars.
‘Poppelaars. Voor al uw niet ter zake doende interrupties’
Het gaat hier minimaal om een aantal zaken:
-de manier van schrijven van de ander
-het succes wat de ander hier mee boekt.
Daar naast is er een oordeel over die schrijfstijl: in dit geval bevalt het niet.
Ook het succes van die manier van schrijven roept weerstand op.
Ik schrijf het allemaal even expliciet op, omdat ik afvraag waarom er zo veel weerstand is tegen dit gedicht en de schrijfster er van.
Ik ben er zelf nog niet uit, ik probeer helder te krijgen waar het om gaat en vind het essentieel onder ogen te zien wat van wezenlijk belang is in de hedendaagse dichtkunst.
Een van mijn conclusies is in ieder geval dat je het nooit iedereen naar de zin kunt maken en dat je dat ook niet moet willen. Voor de hand liggend wellicht, maar voor mij als persoon een belangrijke conclusie.
Luis ik mag je graag. Als mens voor zover ik je ken. En als dichter. Ik denk ook dat jij veel meer talent in je hebt, dan dat je zelf beseft.
Maar in deze kwestie vind ik je naïef.
Als je de bewegingen op internet goed volgt. Met name ook de schijnbewegingen.
Dan zie je toch wel de commerciële achtergronden, duidelijker en duidelijker worden. En zeker bij Delphine Lecompte in handen van Contrabas.
Ik zal een andere keer de juiste woorden zoeken om het te staven.
En over “weerstand” Luis. Iets kan heel mooi zijn in zijn lelijkheid, maar dat gevoel, dat beeld, krijg ik hier niet.
Maar we weten allemaal dat lelijkheid scoort. Kijk maar naar de aandacht voor Hooligans, Wilders, Joran van der Sloot. Vreemde “parallel” ok; ik bedoel die ook niet persoonlijk. Maar ik kan net niet anders uitleggen. Het zal de verbijstering zijn.
Sorry!
Inderdaad, dit werk lijkt mij per definitie niet commercieel, gezien de weerstand die het oproept (ook bij mij dus). Ik begrijp wel wat Ruud bedoeld: het gekunstelde, het steeds ontwijken van schoonheid en overgave aan de emotionele kern, kan ook een valkuil zijn en een manier om niet de diepte in te hoeven gaan om echt iets te raken of te zeggen over die kern. Ik kan ook genieten van taal om de taal, wat volgens mij hier de bedoeling is. Ik zoek niet dat éne in het werk van een ander wat ik zelf zou willen maken, ik zoek juist ideeën en stijlen die ik zelf nooit zou kunnen bedenken. Ruud, soms heeft poëzie alles in zich dat je zou kunnen wensen, dat vind ik van het huidige werk van Alfred Schaffer. Zie de Revisor online met twee nieuwe werken van hem.
Inhoudelijk vind ik de discussie een interessante. Het stimuleert in ieder geval om na te denken over wat je verwacht van de dichtkunst. Iedereen heeft daarin een plaats.. Maar of er een universele plaatsbepaling mogelijk is.. ik geloof het niet. Ik vind het zelf wel prettig, die verschillende manieren van schrijven en al die opvattingen erover die botsen. Het is ook een enorme rijkdom dat we dat kunnen doen.
Van het commerciele aspect van de dichtkusnt van wie dan ook heb ik niet zulke hoge verwachtingen overigens.Tenzij je Deelder heet of Chabot of die huisdichter van DWDDD..
Mijn bezwaren tegen werken van Delphine Lecompte
1) het lijken mij chemische producten
2) ik vind het a) te commercieel en b) teveel op effect bejag berusten
3) het mist diepte, het raakt zelfs niet aan de kern
toevoeging bij b) aangezien er bij plaatsing wat haperde:
..Hoe kan ik zo zuiver mogelijk dichten?
En dat in combinatie met het umgestalten van emotie. Dat laatste is een optie;
een belangrijke optie voor mezelf, maar geen must.
Luis hoi! Niet enkel lof ook kritieken horen bij een gedicht.
Een gedicht dat iedereen aanspreekt..bestaat dat? Delphine Lecompte
lijkt erop aan te willen sturen dat iedereen haar werk prachtig vindt of het op zijn
minst in zijn/haar bezit heeft.
Van de andere kant: ik heb mijn referentiekader en ik heb mijn poëtica.
Dat zal botsen met Delphine Lecompte haar werk en/of standpunten.
a) Mijn extern referentiekader zegt dat de Poëzie de tegenhanger is van de Wetenschap.
Dichten komt van Dichtung = bedenken; creëren, uitkristalliseren enz. enz.
Wetenschap zoekt eerder naar verklaringen. De werken van Delphine Lecompte komen op mij chemisch over; neigen eerder naar wetenschap dan naar schepping.
b) Mijn innerlijk referentiekader; zeg maar mijn poëtica; streeft naar uiterste zuiverheid. Die laatste term heb ik niet van mezelf. Die komt van de Friese landschapschilder Van Althuis. Hoe kan ik zo zuiver mogelijk dichten?
Ruud, Delphines werk stoot af, roept weerstand op, schuurt zoals ze dat noemen. Haar beeldend vermogen lijkt mij echter opvallend groot (dat zou jou toch aan moeten spreken?) en ze schrijft zinnen die blijven haken. Ik ben blij met haar onlogica en anti-poëtische stijl, want wat ik vind heb ik moeten veroveren op mijzelf en mijn weerstand. Hoop dat je ook nog iets anders zult vinden hier behalve weerstand, het is de moeite waard denk ik. Groet van Luis
als ik weet dat grafkeldertoerist Rosseel meeleest, dan begin ik opeens weer erg veel zin te krijgen in dit thema
sjonge, zeg !
Cees, Stoppelaars, Cees!
Bewonderenswaardig hoe de Muze de Muze tracht te verdedigen. Soms vind ik mezelf ook wel geniaal, maar gelukkig doe of zeg ik de andere dag weer van die typisch oerstomme dingen. Mijn pompoensoep is trouwens tegenwoordig erg populair. Zelfs in het buitenland.
Nogmaals ik baseer mijn inhoudelijke mening enkel op de drie gedichten die ik hier
op deze site las. Ik kende Delphine Lecompte niet. Maar ik ben haar via Google wel wat gaan uitdiepen. Zo kwam ik op Meander wat werk van haar tegen. Nu ben ik niet zo kapot van Meander. Dat voert nu te ver om uit te leggen waarom. Bovendien weet ik niet of Krakatau gelieerd is met Meander. Tegenwoordig is dat zo in, dat liëren.
Ik kende haar niet, maar ik las zij kende Kees Buddingh niet. Ze won wel die prijs.
Mooi denk ik dan, hoewel ik ook dit erover las en wel middels de Volkskrant:
“Hoewel de jury er dit jaar niet in slaagde ‘hemelbestormende, laat staan ongehoorde poëzie te ontdekken’, konden diverse debutanten rekenen op het predicaat ‘veelbelovend’.”
Er lijkt nog werk aan de winkel. Inmiddels denk ik dat ik ongeveer mijn eigen woorden hierover heb kunnen laten rijpen. -tot spoedig dus voor meer-
Delphine’s gedrichten zijn geniaal!
En ja, ik ben bevooroordeeld want ik mag met haar slapen, en voor haar koken.
Vriendelijke groeten,
Omer Minnebo
trouwens
Er is 1 reactie die me raakt en dat is die van Sarah.
Zij vernoemt René Char. Nu is het in Nederland niet zo makkelijk om aan werk van Char te komen. Ik kon slechts ooit via Ebay en wel uiteindelijk in België een tweedehandse bundel aantikken.
Op de cover van deze Meulenhoff uitgave “Samen aanwezig” staat
dit stuk poëzie en dat wil ik de lezers hier niet onthouden:
In het bos kun je luisteren
naar het razen van de rups,/
de pop wendt zich tot het heldere
gelaat/.haar natuurlijke
verlossing.
De mensen hongeren/
naar allerlei. verborgen vlees,
naar wrede instrumenten.
Staat op dan, beesten die
geslacht zult worden,/ om
tot de zon te gaan
Wat ben je lichtgeraakt Hans. En waarom ben jij zo lichtgeraakt vraag ik me dan af. Vijandig bovendien. Heb je een belang in Delphine Lecompte. Heb je vrees dat de wereld anders uit zijn as wordt gezet ; opdat de Pythische Spelen volgend jaar niet gehouden zouden worden.
Of omdat je inziet dat jouw vraag aan mij eigenlijk een wat dommige formulering met zich draagt. Ok aan mij dus de eer dit te gaan proberen ambachtelijk te beantwoorden. Dat zou mij moeten lukken. Enfin we zullen zien.
Laat ik bij het begin beginnen.
Ik kende ( en nog ik ken) Delphine Lecompte niet. Wel zag ik haar naam recentelijk een paar keer voorbij vliegen. Een mooie en tegelijk grappige naam. Maar nooit iets van haar gelezen. Tot hier dan op Krakatau, waar ik drie gedichten middels de redactie kreeg voorgeschoteld.
(P.S. de vragen die ik tussendoor stel Hans, hoef je niet te beantwoorden hoor)
Die drie werkstukken, daarvan vind ik ook na herlezing dat het gedrochten zijn. Ik zal nog wel uitleggen waarom ik dat vind. Of dat in een paar regels kan zoals jij dat vroeg
betwijfel ik. – Uw tijd lijkt U belangrijk te zijn-. Maar allez, ik zal wederom mijn best doen. Om drie uur hebben wij hier in de fabriek weer pauze. Ik zal aan mijn baas vragen of ik dan weer even achter de pc mag.
en dus (wordt vervolgd)
Vergeef me heer Poppelaars, maar als u spreekt van ‘gedrochten’ (waarlijk, geen kleine beschuldiging), wekt dat op zijn minst de indruk dat u wél heeft gestaan waar Delphine, in uw opinie, nog lang voor zal moeten klimmen: op de top van de Olympus.
Nogmaals, benieuwd wat u daar, vanaf die illustere top, te melden heeft.
Hoogachtend,
Hans van Willigenburg (moeilijk, hè? een naam overtikken?)
PS Ik heb uw website even bekeken, Ik moet bekennen dat ik inderdaad een sterk gedicht vond, waar ik ook hartelijk om moest lachen: in het menu, onder ‘Biografie’.
Nou, ben reuze benieuwd …
(naar de weg? of laten we hopen De Weg? van Het Vervolg)
Eigenlijk vroeg ik De Redactie? de weg? naar De Poëzie? in deze.
Maar daarmee kwam ik niet al te ver. Ik mag van een gelukje spreken? dat ene Hans van Wilgenburg de honneurs probeert waar te nemen, met een tegenvraag?
Een oneigenlijke tegenvraag nog wel.
Want.
Stel dat ik geen dichter was. Of stel dat ik niet zo’n sterke dichter was.
Mag je dan toch een mening over een gedicht hebben Hans.
Ik ken wijnbroeders die nog nooit 1 fles wijn in elkaar hebben gezet,
maar ze kunnen me toch flessen openen.; en die kunnen me daarna toch
een partij lyrisch doen. Kanonnen.
(wordt vervolgd)
http://www.letterpodium.nl
http://www.poppelaars.eu
Op het gevaar af dat ik overvraag, maar kan dhr. Poppelaars mij in een paar zinnen uitleggen waarom ‘De Poëzie’ (in hoofdletters) bij Delphine zou ontbreken en in zijn eigen werk wel, groots en machtig, aanwezig is?
Of zou hij denken dat het plaatsen van twee hoofdletters de zaak afdoende in perspectief plaatst?
Gevonden prooi
heetmailen
egostrelen
gif in de mond
veer in de kont
ouwe jongens
krentenbrood
wentelteefjes
hap hap hap
steek onder water
luchtbel knapt
Kud.. heb ik dat weer dat ik de t en de thee met elkaar verbint..
maar de strekking blijft..
Van mij mag iedereen alles vinden, van mij mag iedereen alles zeggen. Vooral als mensen het zo zeggen dat het mij verbaasd. Dat ik het zo niet had kunnen zeggen, maar het zo wel eens gezegd had willen zien zoals het daar stond. In dit leipe land waarin ik rood sta, maar de meeste mensen van gekte niet meer weten wat ze moeten doen met hun centen maar elkaar niets gunnen. Dan denk ik toch zeg gewoon eens dank je wel voor je woorden. Dank je dat je het lef hebt het zo te zeggen zoals ik het niet gezegd zou hebben en dank je wel voor het verruimen van mijn blikveld want het reikt niet zo ver in dit dichtgetimmerd land en we moeten koeien melken of in de file staan, dus neem ons onze smaak niet kwalijk, we eten weer aardappels vanavond met doorgekookte groenten, een bal gehakt en een kuiltje jus.
De Contrabas staat nu niet direct bekend om zijn goede smaak Delphine Lecompte.
Da’s meer van ouwe krentenbollen & jonge kaas.
Maar ik misgun je je geluk niet. Geniet ervan zou ik zeggen. Als de redactie hier maar weet dat lezers niet zomaar alles door hun strot laten persen.
Adieu! Vooruit nog een gezellig schoon muziekske
Ruud Poppelaars
Beste Ruud Poppelaars en Alsa Remmer Hierbij een vrolijk muziekfilmpje voor jullie als reactie op het zure commentaar hier. Geniet ze hopelijk!
Link:
De eerste goede grap van Delphine!
Nu nog een eerste goed gedicht!
Plopperdeplop!
Ruud,
Je kan mijn tweede dichtbundel, Verzonnen Prooi (Uitgeverij Contrabas), vanaf vandaag kopen bij de betere boekhandel.
Ik neem aan dat je mijn eerste bundel (De Dieren In Mij) al bezit.
Hartelijke groeten,
Delphine Lecompte
‘Ce qui vient au monde pour ne rien troubler ne mérite ni égards ni patience.’
René Char
Vriendelijke groeten,
Sarah
Bezorgde Ouders leggen het de woorden in de mond.
het zal een trend zijn, overgewaaid vanuit Holland? of komt het juist die kant op
op mij komt het allemaal over alsof iemand een pilletje heeft genomen
en daarna is gaan herkauwen wat er in zijn kop aan letters optrok
Maar waar is hier nu in hemelsnaam De Poëzie?
toch helemaal nergens redactie
Ik lees hier drie gedichten van dephine lecompte; het zijn drie
gedrochten
Wie gaat dit mooi vinden redactie; vertel het me eens
Het is er allemaal zo zonder smaak. Zo kook ik thuis wel eens als ik
helemaal niks in huis heb.
Nou doe maar met elkaar alsof je er verstand van hebt op deze site.
Groet,
Ruud
te vinden voor poëzie op http://www.poppelaars.eu & http://www.letterpodium.nl
Poëzie is een kind dat schreeuwt: “Verantwoording!”
Menen jullie dit?