de hand – merlijn huntjens

een hand buigen, breken willen desnoods
maar hij haakt; onmogelijk is het verroeren,

of het vervoeren. het zwaaien naar de mensen
aan de overkant, het brieven schrijven voor ze,

overzees. of tekenen in het zand aan de rand van
je eiland. de andere van de twee, bewegelijk
is te druk in het haar door zorgen. de huid

neemt gemakkelijk afscheid van de wortels onderaan.
zo hoort ze een klein geluid bij lostrekken. en een schip.

een bink aan dek bewoog zijne, rakend alle maten
op de schouders, de slapen, in de magen, maar ze zagen;

dit is prachtig.

ze zwaaide terug.
ze genas.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK