danse macabre – elize augustinus
de glooiing is wit
wijnranken hebben de
opdracht om de
steen bekleding
van dijken te versterken
en bladeren door
zwarte golven van de zee
vlaggen zijn
in elkaar verstrengeld
verenigd met
in elkaar
verstrengelde lichamen
op het hete zand
de hemel kleurt
ingo als een blauwe
dolfijn gevangen wordt
nog voor haar
dans ten einde is
als ik het gedicht lees, dan voel en denk ik wat een mooie vloed aan beelden
een topper
Ja! Een topper, dat is het. Een stortvloed aan pracht.. Het is een rijke weelde. Ik kan het allemaal niet aan. Ik ben ontroerd.
Jaja, een vloed aan beelden. Ik zie ze voor me. De wijnranken tussen de schapen op de Hondschbossche Zeewering. En maar bladeren in de golven.
De twee verstrengelde strofes krijg ik niet uit de knoop dus die sla ik maar over.
En waarom wordt Ingo door de hemel gekleurd?
Een flopper, dit verhaal over flipper.
Hanny ben jij hier op krakatau gaan geschreven om ruzie uit te lokken?
Nog steeds niet wijzer geworden.
Onderboud je kritiek, maar slaat
niet zulke onzinnige taal uit
Je bent hier op kraktau!”
Krakatau!!!
Martin ,als men jou geen serieuze kritiek geeft onder je gedicht vlieg je uit je stekker.
Wat u niet wilt dat uw geschiedt doet dat ook een ander niet
een overdenking waard vindt je niet?
Wie weet misschien gaan we je dan ooit nog eens serieus nemen.
Over onzinnige taal gesproken, heeft u een borrel op mevr. Augustinus?
..in ieder geval heb ik het over het gedicht. Mijn excuses als u zich persoonlijk aangesproken voelt. Ik had eigenlijk niet eens gelezen wie het geschreven had. Het gedicht greep me dusdanig aan dat mij de adem ontnomen werd. Maar als u liever heeft dat ik me ook van positieve kritieken onthou.. ja, dan weet ik het allemaal niet meer. Ik wil u heel erg bedanken dat u al dit moois met ons deelt. Het wordt weer lente en uw dichtader stroomt weer!
Volgens mij staat daar niet dat ingo een dolfijn is die door de hemel gekleurd is.
Sorry ,Martin, want ik moet mijn excuses nu aanbieden. Het kwam door Hanny haar sarcastische reactie.
Toen dacht ik even dat jij het ook sarcastisch bedoeld had.
Ik ben blij met jouw mooie reactie, “heel blij zelfs”,. Nu ben ik ontroerd want dit had ik echt niet verwacht. Ik word er een beetje stil van.
Heel hartelijk
bedankt
Martin,
groetje
van eliZe
Monique en Diana bedankt voor jullie mooie reactie
Ik vind de commentaren getuigen van humor en gedicht lachwekkend!
Jan Holtman, ik heb het nu echt helemaal gehad met je.
Je bent geen mens van goed wil,” eerder het tegendeel” zoals je hier op krakatau al herhaaldelijk onder talrijke gedichten hebt bewezen.
Als je mijn gedichten niet fatsoenlijk kunt becommentariën,
“mooi of niet mooi door jou bevonden speelt daarbij geen enkel rol”
heb ik liever dat je niet meer onder mijn gedichten verschijnt.
Ten overvloede wil ik je mededelen dat ik mij door jouw manier van kritiek geven mij niet zal laten verleiden mijn becommentarieëring op de gedichten met gelijke munt terug te slaan ,”zelfs niet bij jou”.
Het hart van de poëzie (kunst) verwerpt zelfhandhaving, “de strijdt” “het opzij schuiven van….. door onacceptabele methodes…… vul zelf maar in.
De strijdt? Uw dichterlijke vijheid gaat mij een brug te ver! En uw semi-filosofische beschouwingen over kunst zijn mijns inziens het gevolg van mateloze verveling of van overmatig gebruik van anti-depressiva… Met hartelijke goed!
Ik hou niet van polarisatie,” niet in de maatschappij”, “en in de kunst hoort het al helemaal niet thuis”.
Ik vind dit verwerpelijk.
Jouw reactie is denigrerend, je ontwijkt mijn beschouwingen over kunst, omdat het je hart niet heeft.
Mijn inziens ben jij zo een gefrustreed mens geworden omdat jij je carriëre in het leger hebt mis gelopen.
..toch heeft dit gedicht echt iets. Het zijn tuimelende beelden, verstrengeld, dik aangezet. Het is alsof het kleuren zijn in vet pastel. Maar toch heeft de gekte van een van Gogh, het mist alleen iets van die scherpte, de precisie van lijnen die de ultieme suggestie omzetten in een krankzinnige wereklijkheid. Ik hou wel van gekte in gedichten maar je moet wel weten te treffen. Delphine le Comte kan dat als geen ander. Lees haar werk eens goed, slurp het op, duik er in onder. Of vreet alles van Lucebert, of Astrid Lampe, maar lees. Ook schilders moeten kijken, eindeloos kijken en dan wanneer je weet dat dat het is, dan ga je schrijven, volgens jouw plan. Wat anderen daar van vinden doet nauwelijks nog terzake. Het is noodzaak het zo te schrijven als jij het schrijft. Die noodzaak lees ik hier niet in. Maar wie weet? Het is wel makkelijk om iemand te hebben die het slechte in de poëzie vertegenwoordigd, daarmee onze zelfbevonden superioriteit bevestigend, maar we zijn allemaal meer zoekers dan vinders. Pas als je niets meer zoekt wat anderen vinden ben je er, in het nergens en nooit.
werkelijkheid.. ook ik spel anders dan het grote moeten in de haast van willen schrijven..
ik vind het originele poëzie, waar woorden beelden worden, ieder is oorspronkelijk, jezelf zijn is kunst, anderen doen het altijd beter, je bent wat je bent, de een schrijft goud, de ander zwart, of zus en zo. ik lees soms hele waslijsten, terwijl ik meer van klein hou, ik kom wel eens iemand tegen, draait een gammatoonplaat af, en dan denk ik achteraf, waar ging het over. Poëzie, is toch wat kinderen uitgevonden hebben? Dichten is iets anders, denk ik
Hoi Martin ,
Hartelijk dank voor deze nogmaals zeer interessante reactie .
Ik heb met diepgaande interesse je woorden gelezen, en tot mij door laten dringen, en ik begrijp wat je bedoel.
Ik kan hier zeker in mee gaan,” “echter”, ik heb dit gedicht precies zo geschreven als ik dit ziet Martin. Ik schrijf nooit vanuit een ander z’n gedachtenwereld.
Wijnranken hebben de opdracht de steenbekleding van dijken te versterken, duidelijker kan het toch niet?
Ik denk dan ook dat we het probleem niet in het gedicht moeten zoeken maar meer ,”hoe men tegen de dichter aankijkt”, waarvan men veelal een vertekend beeld heeft , enerzijds door negatieve of positieve beinvloeding, anderzijds vanwege zijn /haar eigen gedachtenwereld wat betreft de wijnranken.
Het is zeker goed iemand te hebben die het slechte in de poëzie vertegenwoordigd ten bate van ons , maar de manier waarop zo een persoon dat doet is erg belangrijk ,anders keert men zich tegen , en heeft men alleen maar het tegendeel bewerkstelligd.
Ik ben altijd aan het zoeken in de kunst/ poëzie, en zal dat ook blijven doen, omdat er steeds weer iets nieuws valt te ontdekken.
Ik wens je een heel fijne zondag toe,
groetje van eliZe
Inderdaad is het een kunst DIana, jezelf durven zijn in de letteren is een pree.
Veel lezen, en studeren maar niet een copie van een ander willen worden.
Men leest helaas al veel te veel copietjes vaak probeert men dan in de trant van dichter des vaderlands te schrijven met de achterliggende gedachte het dan te maken.
poëzie is inderdaad de taal van kinderen.
Een pree? Flink studeren, naar je kamer, maak je huiswerk!
Inderdaad studeren Jan Holtman, en dan pas reageren.
Je weet niet wat het woord pree betekent maar je reageert alvast wel, zoals gewoonlijk een kip zonder kop.
te veel lezen kan je ook van je werkelijk zijn afhouden. poëzie is denk ik schrijven vanuit je hart. Dichten is zo schrijven dat er ook logica in de verzin zit.
ze weet mij te raken, met een aantal van haar gedichten, die ik op blogspot lees
Het doet goed te weten dat ik wat heb kunnen betekenen voor jou met mijn gedichten op blogspot.