& dan neem ik hem te grazen – martin b

er huist
een groots
gedicht in mij
dat het daglicht
niet kan verdragen

soms zeg ik tegen hem
wees geen pussy
het is gewoon licht

dan kijkt ie naar mij
alsof ik lucht ben
dat ik geen fuckin clue heb
hoe het voelt te moeten leven
in stille razernij

de laatste tijd
stoor ik hem steeds minder
wetend dat er een dag komen zal
dat hij uitbreekt
als een doodgewaande vlinder

Laat een antwoord achter aan roely Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK