dit moet ik onthouden
dacht ik en vergat

totdat een windvlaag
het wolkendek van mijn herinnering
opentrok en wij weer languit lagen
in die weide, spraken over troost
van het vergeten

walvissen met oude wonden
dobberend in een oceaan van tijd

nu ik je opberg in dit gedicht
zie ik pas het kruis
in het vergeelde gras

waar je al die jaren hebt gelegen