creatie – eelke van es
Heil! Heil!
Schreeuwden wij allen
tot de wonderlijke architect
die ons in allerijl
en in gulheid vervallen
uit het dodendom had opgewekt.
Hij was een man bovendien,
dat kon je wel zien,
zijn broek stond op half 7.
Hij liet de dromen lopen,
loosde een lummelend verweven
melodietje en is weer weggeslopen.
De wonderarchitect bouwt aan ons huis,
zijn pofbroek op half zeven.
In hem bijeengedreven
brengt hij ons snel weer thuis.
Zijn woord blijft recht,
wat wij er ook van maken.
Hij heeft genoeg gezegd.
Als ooit zijn knoken kraken
zijn wij reeds afgelegd.