Een kathedraal nog zwartgeblakerd
door de vieze kladden van de nazi’s –
eerst eten, dan bommengooien en
nooit eens de handen wassen.
Verbaasde vogels op de resten,
nog steeds onwennig na ruim 60 jaar,
elke dag opnieuw een nest aan het zoeken
(duiven, te stom voor woorden).
En de nieuwe kerk
stammend uit de jaren 50,
opgewreven tegen de restanten.
Glanzend metaal,
boodschap van de Heiland in bruine
opzichtige letters, en een Duitse mijnheer
in het zwart, die vertelt over de atoombom
in Japan – hoe mensen werden herboren
met open ruggen, zonder moeder in de spanne
van een moment. En grijze wolken om de toren,
mensen in te grote kleren die de klokken luiden,
een monotoon gemompel dat hoog schelt,
blijk gevend van verbijstering en eindeloos begrip.

(Heer, ontferm U over ons)