chagrijn – gronama
ik beweeg me
wij bewegen ons
zij bewegen zich
dwars door natte herfstwind
dwars door natte bruine zeeën
– rot – rot – rot – tot op nerverig bot
rot op
bladerwaterval bedekt geheel de tenor
die over hele andere dingen zong
dit terzijde
wel treft men dronkaards
eindeloos lallend
– lal – lal – lal – lal – lal –
kurken die knallen
– KNAL – KNAL – KNAL – arm oor
blaasensemble’s
verstommen – verstomde – verstomd
staan gekromd
losgebroken wind blaast lijnrecht tegenin
ik schaar mij bij toekijkende honden
die vast het liefst
dit geheel
met instrument en al totaal verslonden – ik ook
wat kun je toch beginnen tegen herfst – op zijn allerherfstigst?
Heb dit nu een paar keer gelezen en begin steeds enthousiaster te worden. Wat een KNAL van een gedicht, dit! Het begin is iets te traag naar mijn smaak vandaar dat het even duurde…
Bedankt voor je ‘vertraagde’ reactie Ellen. Leuk ook om vanuit jouw kant te lezen waarom die vertraging optrad en hoe je door iets heen moest, is ook wel de sfeer die ik beoogde 😉
hallo Gronama, nog even een kleine toelichting, de vertraging ondervond ik vooral in de 1e 3 regels maar was eigenlijk geen ‘positieve vertraging’, ik had teveel een lagere school associatie daarmee. Persoonlijk zou ik 1e en 3e regel weglaten, de zin ‘wij bewegen ons’ geeft, wat mij betreft, al genoeg verstilling (wat ergens vreemd is).
Maar goed, dat is aan jou natuurlijk. De rest maakt het helemaal dik in orde dus mss ook gewoon gezeur van mijn kant. Ik heb inmiddels overigens alles gelezen wat je hier geplaatst hebt. Je stijl en invalshoeken spreken me erg aan! Is er elders nog meer te vinden?