Grond heeft mij allang verloren.
Alleen woorden schieten wortel.
Hier op papier ben ik een bloem
van blauwe inkt het blijvende

liefje, ik kom pas slaaps tot leven
waar vlijtig lezen begon.

Onder jouw blik geeuw ik
                      deinend op mijn steel
                                            darrig als een bij
                                  en met een warme zin
                      breek ik de gelofte
aan bevroren schutblad.

Zie mij
steeds opengapen in jouw zon.