calling from heaven – pallas van huizen

Haar lamp knippert even.­ Het leven is ondoorgrondelijk, de dood is ondoorgrondelijk, het enige wat ze nog een beetje snapt is vandaag.­ Inmiddels is Anneroos vertrouwd geraakt met de geesten.­ De dood is een koud mysterie, ontzettend benauwd, oneindig stil en prachtig, zo prachtig.­ En nog, nog steeds had ze geen rust.­ Sterrenstof, glitterpoeder, als golven, zee, natuur, sperma in een eicel, een klaterende waterval, nieuwe lucht, leven op volle orkaankracht, maar dan helemaal mors- en morsdood, heel, heel, heel, heel, heeeeel erg ver verwijderd van haar.­ Het hiernamaals, het is er zo prachtig, zo prachtig, maar hij wil terug, terug, terug, terug naar de aarde, naar zijn vrouw, zijn hart, hij wil hier niet zijn, het geestenrijk is maar een stomme, saaie, prachtige plek waar alles samenkomt, stil lijkt te staan, opnieuw begint met leven, ademen, bewegen, maar hij, hij is nog niet eens klaar met het begin, zijn opdracht is nog niet volbracht.­ Stil klinkt zijn machteloos protest.­ Anneroos test het lichtknopje, ze weet het.­ Hij is bij haar.

Laat een antwoord achter aan Pallas van Huizen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK