caféwaarts – hans van willigenburg

voor Nachoem M. Wijnberg

Er was het één en ander aan de hand.
De details heb ik nooit willen weten.

Maximale ruimte om te theoretiseren, eiste ik.
Daar hoorde geen reizen bij vol vreemde feiten.

Ik zat op mijn kruk en dronk en dacht hardop.
In de vele pauzes stond mijn denken doodstil.

Er werd nooit gegaapt en niemand viel in slaap.
Mijn hypotheses hingen net te los om weg te soezen.

Bij het afrekenen was er een hechte eenheid ontstaan.
Waar niemand het meer begreep, hield iedereen halt.

Onnavolgbaar zorgde ik zo voor onmachtige eendracht
die niets bevatte om over na te kaarten.

Toffe ondergrond om vorstelijk op te ronken.

Laat een antwoord achter aan Diana Hoogenraad Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK