Hij is zo gemeen en zo oneerlijk.

Hij denkt zo zeker iets te weten, deze glimlach.

Hij meent zo scherp iets te zien, dat niet te controleren valt.

Hij is zo overtuigd dat niets nodig is om de buit vast te houden.

Hij glimlacht zo enorm, deze glimlach.

Hij is zo breed en buiten proporties.

Hij is zo plastisch en indringend dat anderen willen proeven.

Hij is hierdoor zo waanzinnig geamuseerd, deze glimlach.

Hij treedt buiten zijn oevers.

Hij overspoelt alles, de anderen, ook mij.

Hij is zo kort en hevig.

Hij zet alweer af tegen mijn lippen.

Hij zwerft over de aardbol.

Hij is weggevlogen en ik ben voorgoed verzekerd van zijn restwarmte.

Zo lekker gemeen, zo lekker oneerlijk.