Het strand ligt aan mijn voeten en ik bestel een broodje
kostverloren, begeleid door een café frappé blanc.
De bediende noteert de bestelde order, haalt met
de vliegenmepper ijverig naar mij uit (zou hij boos
zijn op mij misschien?), kijkt dan onverdroten schielijk langs
mij heen, lijkt wel verrast door wat hij ziet! Ik kijk hem steeds
bleker aan, niet echt gerust op wat er in hem omgaat.

De man komt lomp en vol van zanderige zurigheid
het terras op, laat zich met een zware plof op een stoel
zakken en fluit schril een commanderende wenk tussen
de lippen mijn richting uit, dat laat ik mooi niet op mij
zitten en bedenk hoe hem dat terug te betalen,
pak daartoe de vliegenmep als afleidingsmanoeuvre,
neem zijn bestelling op, sla af, en zie de golf te laat.