Braque was gewoon een schilder
die zijn naam eer aan deed
geen kunst.
het was een mooie zomeravond
op het terras in Antwerpen
toen hij te diep in het glaasje keek
en tot hem doordrong dat het zo
niet langer kon
toen besloot hij er
nog maar een paar te nemen
(zo gaat dat als je hard op weg bent
Braque te worden want
hij wist nog niet dat hij de
volgende morgen Braque zou zijn
of misschien wel, maar kon het hem
gewoon niets schelen)
en de volgende morgen was hij dus Braque
hij was het gewoon
ineens
Braque zijn kan je niet
leren
hij was haast een wraque
maar nog net niet
hij kon wel
koffie zetten en zo
en toen – ja zo moet het welhaast
gegaan zijn –
toen bekeek hij het leven ineens
vanuit een heel ander perspectief
hij stond een beetje wankel
op zijn benen
en schommelde en zijn hoofd draaide
en hij zag ook nog een beetje dubbel
zijn verfkwast kon hij niet meer zo scherp
vasthouden
daarmee roerde hij in zijn koffie
stel je voor…
dat hij er nog twee genomen
zou hebben
en zijn auto in de praque
gereden had
arme Picasso
hij zou niet half
zo beroemd geworden zijn
Reageer