Ik kijk om, je bent verdwenen,
voor mij rijst een winkel uit
de stenen van de straat. Mensen
klateren naar binnen en ook al
valt er niets te winnen, een mens
moet ergens beginnen, ik ga mee.
 
Een meisje staat losbollig te gluren.
Ze heeft plekken op haar hoofd en
is mij zeer genegen. Jammer chickie
ik ben zojuist verlaten, het is wicked
maar ik zal je moeten haten voor zolang
het duurt. In deze winkel prijkt de kale
ijker aan een onbereikbaar verre muur.
 
Ik spreek hem maar niet aan.
Hij spuugt in mijn gezicht,
aldus springen schone beelden
in woeste opgehoeste wateren.
 
Aldus spreekt pokdaligheid in harmonie.