Vandaag rende de jongen weer
door mijn ijle gedachtegang.
De jongen met de blauwwitte vlieger
op een kapotgeschoten dakterras.
“Als je touw maar lang genoeg is”, roept hij
“dan kom je over de grens”.
Ik loop door het dal en
vervloek de bergketen,
waarachter een moeder tegen de wind
de naam spelt van een zoon
aan een blauwwitte vlieger.
Mooi beeld. Eenvoud die spreekt.