bij loxias – kees klok
Vrieskou verbleekt
een stadse herinnering
aan zinderende middagen
aan zwoele avonden.
Kleumend bij butagas
denk je aan toen kolen
moesten gerakeld
voor ijsbloemen verdwenen.
Je ziet palmen langs
de berijpte boulevard.
Een doodskleed houdt
het leven in zijn greep.
Recente reacties