* – berrie vugts
Een vis zwom zomaar een blokje om, voelde al
aan zijn water dat het stormde, zwom en zwom.
Hij werd licht zo licht, opgetild licht werd de vis
en zijn kieuwen begonnen te spartelen en al niet
helemaal meer bij zijn volle verstand smakte hij
met zijn volle visgewicht met een rotgang neer
op de kade, waar de meeuwen aanvlogen en de
vis leegpikten, nog levend aan de andere kant.
Geef een reactie