beginnen – peter wj brouwer
Zelfs als de vogel in mijn hand valt
uit mijn oog ik de wolk pluk
die ik terug in de zomer pas
en de puzzel van een tijd
weer compleet maak
maak ik daarmee
zijn vlucht niet ongedaan
want ook een gedicht
heeft een geheugen
en binnen in de kamer
tussen twee regels
lees ik door
wat niet vergeten is
vogel die ik losliet
zal hij zich ooit weer vertonen
zich in de palm van mijn hand
zachtjes vlijen
hij zal dezelfde, maar anders zijn
buiten in de zomer is de hemel
leeg en opgeruimd schoon
daar is een ander al begonnen
ik zie hem verslinden
een landschap
zo groot als een oog
ik kijk en denk
als nieuwsgierigheid kon worden overgedaan
en onze geheugens ons nu maar
in de steek lieten, ja dan
zouden we voor altijd
een ander zijn,
we zouden van niets weten
en van elkaar de zoetste
droom opnieuw beginnen
Geef een reactie