Zo staat Kasparov in de regen.
Een kale baby dreint in een blauw
pluizig hemelpak, hij laat zich gaan
achter een drumstel dat blikkert in nevelen.
Een eicel breekt open onder oergeluid.
Een raam kraakt temidden van hagelslagen.
Een paard ver in het veld van de vijand
rechtvaardigt het offeren van een kwaliteit
(men kiest maar al te vaak ‘rechtvaardigheid’).
Wat is het waard om een stap naar voren
te zetten, en kun je erover praten met je partner?
Alvorens u antwoord geeft en
misschien is relatietherapie dan een oplossing?
Want kijk dan liefste ook
Kasparov blijft bestaan.
Zijn duivelswerk brandt.
Zijn vijanden moeten blijven leven,
ze klimmen handig door de lucht,
ze schuilen stil onder de harde regen.
Buiten zijn blik is ook de vluchtweg overdonderd.
Kasparov in de regen
bereidt zijn zetten voor.
Zijn gedachten draven door,
zijn lichaam is gebleven.
Kasparov in de regen
is geen mens voor op kantoor.
Zijn gedachten moeten door,
altijd komt het ongelegen.
Mijn kasparov in de regen
zoekt al dagen naar het spoor
waarlangs hij langzaam zwoor.
Daar is hij ook gebleven.