de banjo werd op de knie gelegd
in tweeën gebroken
en aan een wilg gehangen

een storm stak op
de takken van de wilg
tikten tegen het vel van de banjo
het ritme van de regen

de slisser sliste en de spleet
tussen z´n tanden
leek wel een meter breed

Belinda stak een sigaret op
belde Irene en zei
ach die bomenpraatgroep
het lijkt me zo’n gedoe

de dagen werden schaars
de banjo bleef te horen
het blauwe gras wuifde
Ieren zongen
en de bergen keken toe