doorheen tijd
pijnt mij het mens zijn
zielen schreeuwen;
vergeet niet!
onze laatste traan was voor jullie!
onze laatste adem was voor jullie!
lopen, lopen
het ravijn…
naakt in de septemberzon
gruwelijk speelgoed voor kogels
Satan is los!
het ravijn…
tot de rand gevuld met bloed
tot kadavers vergane lichamen
huizen van de ziel,
nu verlaten
ik ben er geweest
mijn verstand verliet mij
de lucht bezwaard van leed en pijn
betreden deed ik niet
uit eerbied
honderdduizend mensenzielen vermoord
wees stil
luister naar de vogels
ha bob en jan,
goed jullie aandacht, jullie hebben punten, ik neem het mee, dank jullie wel!!
gr
En iets minder pathetisch….
Zou van mij iets ‘magerder’ mogen (b.v alle regels met ! verwijderen), dan wint het, denk ik, aan zeggingskracht.
[…] Babi Yar This entry was posted in gedicht and tagged gedichten, krakatau, poëzie.Bookmark the permalink. Plaats een reactie […]