avondmaal – jelou
We aten versgebakken schuld
het zwartgeblakerd spek
verstrooid over de boeteborden
de pan bleek onverbiddelijk
en mij compleet de baas
gelijk mijn vaders ladenkast
met boekjes vol van zonden
dank u voor deze spijze
kreeg plotseling meer diepgang
“… boeteborden …” ?
het zou zomaar kunnen
misschien is De Dikke geïnteresseerd
Ach P., zoiets noemt men dichterlijke vrijheid;