Mooie poëzie Sabine! Om te herlezen. De ‘je’ zou een ander kunnen zijn, maar ook de avond zelf. Er straalt iets van droefheid uit je gedicht, om het vallen van de avond, om het verlies van de ander? Prachtige opening van eerste en tweede deel: ‘zie de avond …’. Je brengt niet enkel een sfeer, maar ook gevoelens over in echte poëtische taal, spelend: ‘die door dit maaiveld lopen, we moeten blijven lopen …’.
‘laat een spoor van bomen na tegen het dunner worden van de lucht’: een laatste verzoek om de nacht tegen te gaan, prachtige beeldspraak. Mooi hoor, mooi!