aurelia – iniduo
is er een ochtend na nachtbraken
is wat niet kan ook wat niet wil
deze tango zonder lijven te raken
vroeg de maan aan de aarde stil
een jaar met louter schrikkeldagen
kent ook uren van verborgen leven
die zich nooit zonder te vervagen
aan de openbaarheid prijsgeven
nachtvissers blijven water verzwijgen
zodat bovendrijven geen moeite kost
en geen rimpel in gladde huid kraakt
het is de adem die geen geluid maakt
zodat elke zelfbelofte wordt ingelost
Kan ik ooit grip op mezelf krijgen?
ik zou een streepje onder regel 4 zetten en er verder iets anders van maken, het geluk moet ook een beetje meezitten.
Uh, het is een sonnet.
En toen?
Uw suggestie voegt dus niks toe.
Waarschijnlijk kijk ik er anders naar, dat is geen verwijt, ik zeg alleen dat het voor mij anders is.