as – saskia van leendert

De slapen van mijn schedel schreeuwen moord
en brand. Haar silhouet draait in en om

een lijf dat vraagt naar meer. Gezond verstand
vervloekt haar geur, de kleur van blauwe ogen

die zoeken in de diepte maar er is
alleen de leegte die mij grijnzend groet.

Dan breekt de ochtend slaap en lopen wij
weer langzaam op de klippen van het keurslijf

waar nieuwe dag zijn maskers maakt en waar
wij lopen in de pas vergeten hoe

het was die dag in mei waar handen handen
beroerden, zachte huid ontbrandde in

mijn keel de adem stokte en jouw lach
naar binnen drong op zoek naar plaatsen waar

je blijven kon.

Reageer