aqua vitae – roop
zeker is het gaat met mij
niet goed jij bent lief
de katten ook maar
ik ga dood
dat verrast je schat
er is slechts rust
geen redding voor dit
anker van een lijf
geschapen om te zinken
rol me naar de kust
van niemandsland
laat het water doen
wat water doet
dan ben ik vrij
Ik lees hier 5 meer dan toffe gedichten van zomaar ene Roop
enkel bij deze heb ik een bemerking; die laatste regel
– hoe liep het af als je die weg zou hebben gelaten –
maar dan ben ik eigenlijk een lul om erover te beginnen, want je scoort
met deze 5 werken hoog; mooie reeks; zou wel in een bundeltje mogen horen
groet,